Katechizm
mówi: „Bóg w swoim trzecim przykazaniu poleca nam: „Pamiętaj
abyś dzień święty święcił”.”
Pismo
święte mówi: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić.
Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszelkie twe zajęcia.
Dzień zaś siódmy jest szabatem, ku czci twego Boga, Jahwe… Bo w
sześciu dniach uczynił Jahwe niebo i ziemię, morze oraz wszystko,
co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego
pobłogosławił Jahwe dzień szabatu i uznał go za święty”
(Księga Wyjścia, 20,8-11, Biblia Tysiąclecia, s. 85).
Powstaje
pytanie: którym dniem jest szabat?
Otóż
Biblia Tysiąclecia odpowiada nam:
„Szabat
– siódmy dzień tygodnia (sobota) – dzień odpoczynku i
składania ofiar Bogu” (Słownik s. 1426).
I
nie ma co do tego żadnej wątpliwości i jest ku temu jeszcze wiele
innych źródeł, które jasno mówią, że szabat to siódmy dzień
tygodnia, a nie obojętnie jaki dzień, i że tym siódmym dniem
tygodnia jest nasza sobota.
Jeszcze
jedno: Prawo o dniu odpoczynku nie jest trzecim przykazaniem ale
czwartym (Ks. Wyjścia 20r. Biblia Tysiąclecia s. 85).
Co
jeszcze dalej mówi nam Katechizm?
„Prawo
religijne Starego Testamentu, ogłoszone przez Mojżesza, i
poprzedzone, zapewne przez długie wieki zwyczaju i tradycji,
nakazywało święcić każdy siódmy dzień. Było to prawo szabatu.
Według wyraźnej nauki Jezusa Chrystusa (Mr 2,27), prawo to miało
na celu dobro człowieka, zapewniało mu odpoczynek po
całotygodniowej pracy, było obroną człowieka przed przeciążeniem
go, wyzyskiwaniem jego sił. „Kościół
ustanowił jako dzień święty niedzielę, (podkr. red.)
gdyż tego dnia zmartwychwstał Pan nasz, Jezus Chrystus. Dlatego
niedzielę nazywamy Dniem Pańskim. W niedzielę też Pan Jezus
zesłał Ducha Świętego. Inne tajemnice naszego odkupienia czcimy w
specjalnie ustanowione w tym celu przez Kościół święta”
(Cytaty z katechizmu pt. „Uwierzyć sercem”, opracowanie
katechizmowe, PAX, 1983, s. 157).
Ten
katechizm przynajmniej szczerze przyznaje, że to Kościół
ustanowił jako dzień święty niedzielę. Nie wszystkie katechizmy
o tym tak dobitnie mówią, ale są jednak i takie, które niczego
nie tając i nie wstydząc się, rzecz ujmują bardzo jasno.
Jednym
z nich jest Katolicki Katechizm Ludowy, stosownie do potrzeb i czasu
i pedagogicznie opracowany, przez Ks. Prof. Franciszka Spirago wydany
w r. 1906, który w drugim tomie na stronie 66 tak pisze: „nakaz
święcenia sabatu przemienia Kościól na nakaz święcenia
niedzieli”
(podkr. red.).
Innym
jest Katechizm Katolicki opracowany przez kardynała Piotra Gasparri,
wydany w r. 1932, który na stronie 78 pisze: „Dlaczego w Nowym
testamencie nie święci się soboty? W
Nowym Testamencie nie święci się soboty, ponieważ Kościół
zastąpił ją jako świętym niedzielą
(podkr. red.) na uczczenie zmartwychwstania Jezusa Chrystusa i
zesłania Ducha Świętego w Zielone Święta i dodał do niedzieli
inne dni świąteczne.”
Nic
nie straciły ze swej wartości Słowo Boże zapisane w księdze
Powtórzonego Prawa (Piąta Mojżeszowa) 4,2: „Niczego nie dodacie
do tego, co ja wam nakazuję, i niczego z tego nie ujmiecie,
przestrzegając przykazań Pana, waszego Boga, które ja wam
nakazuję”.
To
słowo dotyczy również czwartego przykazania Dekalogu o święceniu
siódmego dnia tygodnia, którym jest nasza sobota.
[ri]
„Duch
Czasów” 5/84